The eternal daughter (2023)

Na de eerdere samenwerking met regisseuse Joanna Hogg in ‘The souvenir’ en ‘The souvenir: Part 2’, duikt actrice Tilda Swinton ook op in Hoggs ‘ghost story’ ‘The eternal daughter’.

De Britse Tilda Swinton kent filmmaakster Joanna Hogg al sinds ze als onbekende actrice in 1986 een hoofdrol speelde in Hoggs korte afstudeerfilm ‘Caprice’. Hun samenwerking in Hoggs twee semi-autobiografische ‘The souvenir’-films uit 2019 en 2021 was dan ook niet zo opmerkelijk. Wel viel op dat Tilda Swinton daarin Rosalind speelde en haar eigen dochter Honor Swinton Byrne haar filmdochter, de filmstudente Julie. Hoggs nieuwste film ‘The eternal daughter’ staat los van die eerdere producties, maar kent wel opvallende gelijkenissen: Swinton speelt ditmaal een dubbelrol; zowel moeder Rosalind als dochter Julie, een gearriveerde filmmaakster. Dit is weliswaar geen openlijk vervolg, maar wel een soort voortzetting van de gegevens uit ‘The souvenir’.

Oude familiegeheimen
Een auto nadert een afgelegen, oud Brits landhuis dat nu fungeert als hotel. Julie begeleidt haar bejaarde moeder naar binnen en krijgt met moeite de kamer die ze had geboekt, ofschoon er verder geen andere gasten lijken te zijn. De sfeer is spookachtig, met duisternis, mistflarden, vreemde geluiden en krakende trappen. Julie wil haar moeders verjaardag hier vieren en zelf wat aan haar volgende filmscenario schrijven. Moeder en dochter praten veel en spreken hun gevoelens uit. Ze rakelen herinneringen op en daarbij komen schokkende oude familiegeheimen boven water. Pas tegen het eind is Swinton in beide rollen tegelijk in beeld. Swinton is fantastisch in haar dubbelrol, maar de film zelf is erg statisch en is ondanks de spooksfeer eerder intrigerend dan eng te noemen.