Farang (2023)

Het tonen van expliciet geweld in films heeft een enorme vlucht genomen sinds de digitale techniek volwassen is geworden. Maar ook andere speciale effecten en de choreografie van gevechten zijn niet stil blijven staan. Zo zagen we de afgelopen jaren al veel bloed vloeien in ‘Oldboy’, ‘The Northman’ en ‘You were never really here’. Toevallig allemaal wraakfilms; een genre op zich. Geweld is niet fraai, maar als iemand eerst zelf slachtoffer is, en de dader ermee weg lijkt te komen, vinden veel mensen grof geweld (in elk geval in films) wel gerechtvaardigd. In ‘Farang’ is crimineel Sam (Nassim Lyes) het slachtoffer. Hij zit in de gevangenis, maar wil zijn leven beteren. Tijdens een verlof wordt hij opgejaagd door een bende en hij ziet maar één uitweg: vluchten. Jaren later heeft Sam in Thailand een nieuw leven opgebouwd als kickbokser, samen met zijn liefhebbende vrouw Mia (Loryn Nounay) en dochtertje Dara. Ze willen samen een strandtent begin- nen, maar bij de aankoop van de grond gaat iets mis. De Franse bendeleider Narong (Olivier Gourmet) bemoeit zich ermee en voordat Sam het doorheeft loopt het erg uit de hand en wordt hij voor dood achtergelaten. Weer opgelapt gaat hij vol wraak- gevoelens op zoek naar zijn ontvoerde dochtertje. Met gevechten zoals we eerder zagen in ‘The raid’ neemt hij het op tegen de bende van Narong. Regisseur Xavier Gens maakte eerder onder andere ‘Hitman’ en de serie ‘Gangs of London’. ‘Farang’ vertelt niets nieuws, maar de actie is dik in orde.