Sometimes I think about dying (2024)

Deze kleine film gaat over eenzaamheid en ongemak. Een jonge, introverte vrouw werkt op een kantoor, maar is tussen haar collega’s een ongeziene buitenstaander.

De Amerikaanse filmmaakster Rachel Lambert heeft pas vier films gemaakt, maar wist zo toch indruk te maken. Ze vond actrice Daisy Ridley, de ster in enkele ‘Star wars’-films en in het recente ‘The marsh king’s daughter’, bereid de hoofdrol te spelen in het bescheiden drama ‘Sometimes I think about dying’. En dat is best een lastige rol, want Ridley is vrijwel de volle 94 minuten in beeld. Ook heeft ze weinig tekst, terwijl ze wel allerlei emoties moet vertolken. Ridley speelt de zwijgzame Fran, die bij een havenbedrijf werkt, ergens in een plaatsje aan de kust van Oregon. Ze werkt, eet en slaapt en komt dan weer naar kantoor. Tussendoor dagdroomt ze over allerlei manieren waarop ze dood kan gaan. Ze ziet zichzelf als lijk in een bos of op het strand liggen.

Subtiele humor
Wanneer collega Carol (Marcia DeBonis) vertrekt, komt nieuweling Robert (Dave Merheje) als vervanger. In tegenstelling tot alle anderen toont Robert wel interesse in Fran. Hij vraagt haar mee naar de film en het een leidt tot het ander. Fran blijft zwijgzaam en heeft het zichtbaar moeilijk met hoe ze zich in gezelschap dient te gedragen. Ze komt pas los als ze tijdens een moordspel iets moet zeggen over een doodsoorzaak; dat is tenslotte haar specialiteit. Ridley levert prachtig verstild spel in dit kalme, kabbelende drama vol subtiele humor en surrealistische beelden. Een dijenkletser is dit niet en menig kijker zal moeite hebben met het trage tempo, maar voor de fijnproevers is dit een fraaie weergave van hoe een mens kan worstelen met het bestaan.