Jour de fête (1949)

Midden in het naoorlogse Frankrijk ligt het rustige dorpje Sainte-Sévère-sur-Indre. De bewoners zijn in de ban van de jaarlijkse kermis die op het dorpsplein wordt opgebouwd. Postbode François (Jacques Tati) doet zoals altijd zijn ronde door het dorp en passeert herhaaldelijk de zwoegende kermisklanten. Hij is niet te beroerd om te assisteren bij het opzetten van de vlaggenmast. Op de kermis ziet hij een reportage over de Amerikaanse posterijen, waar de moderne techniek de snelheid van de postbezorging enorm heeft beïnvloed. Post wordt er machinaal gesorteerd en per helikopter rondgebracht. François besluit dat ook zijn werk met de tijd dient mee te gaan en verzint allerlei slimme trucs om zijn ronde net wat meer vaart te geven. Zo kan hij op de fiets best een stukje meeliften met een vrachtwagen die langskomt, als hij zich maar goed vasthoudt. Helaas is François niet de handigste persoon, zodat er ook dingen misgaan...Milde humor
Tati is een legende, en heus niet alleen in Frankrijk. Jacques Tatischeff (1907-1982), zoals hij oorspronkelijk heette, begon zijn filmcarrière in de jaren dertig als acteur. Daarna ging hij zelf scenario's schrijven en korte films regisseren, totdat hij in 1949 zijn eerste speelfilm maakte: 'Jour de fête'. Dat had de eerste Franse
kleurenfilm moeten worden, maar het unieke Thompson-kleurenproces werkte niet goed. Gelukkig was de film vóók nog met zwart-witcamera's vastgelegd, zodat hij toch kon worden uitgebracht. Pas in 1995 lukte het Tati's dochter om de kleurenversie te voltooien en uit te brengen. Tati werd vooral bekend om zijn personage Monsieur Hulot, dat hij introduceerde in zijn tweede film, 'Les vacances de Monsieur Hulot', en dat zou terugkeren in 'Mon oncle', 'Playtime' en 'Trafic'. Zijn films kenmerken zich door hun milde humor, subtiele grappen, klungelige personages en tegenstellingen tussen ouderwets en modern. 'Jour de fête' kan zich meten met films van Chaplin en verdient een breed publiek.