Rapito (2024)

Voor een beter begrip van de film is het goed om te weten dat Italië zoals we dat nu kennen in de negentiende eeuw nog niet bestond. Het gebied kende diverse aparte vorstendommen en de streek rondom Rome was in handen van de paus, die zowel leider van de Katholieke Kerk als heerser over een groot gebied was. Het verhaal start in 1858 in de Joodse wijk in Bologna. Daar woont de Jood Momolo Mortara (Fausto Russo Alesi) met zijn vrouw Marianna (Barbara Ronchi) en hun schare kinderen. Op een dag komen soldaten van de paus langs en ze nemen de zes- jarige Edgardo (Enea Sala) mee. Ze beweren dat de jonge Edgardo als baby stiekem door het kindermeisje is gedoopt, en eenmaal gedoopt ben je voor altijd katholiek en moet je volgens de Roomse wetten katholiek worden opgevoed.

Model-katholiek
Edgardo wordt naar Rome gebracht, waar paus Pius IX (Paolo Pierobon) zich over hem ontfermt. Zijn ouders komen hem daar bezoeken en krijgen te horen dat Edgardo wel mee naar huis mag, maar dan moeten ze zich eerst bekeren tot het katholicisme. Terwijl zijn ouders wanhopig proberen om hun zoon terug te krijgen, via advocaten en de pers, wordt Edgardo gekneed tot een model-katholiek. Intussen woedt in Bologna en andere steden een strijd om zich te ontworstelen aan de pauselijke macht. Regisseur Marco Bellocchio (die eerder ‘Vincere’ maakte, over Mussolini) combineert het waargebeurde aangrijpende familiedrama met de historische omslag in de Italiaanse politieke verhoudingen. Helaas blijft die laatste kant voor niet-Italianen wat onderbelicht en onduidelijk.